Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Ο ύμνος της αγάπης Του

Του Ηλία Λιαμή, δρ Θεολογίας, αρχισυντάκτη της ιστοσελίδας catichisis.gr
Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο Συνοδοιπορία,  http://www.synodoiporia.gr


Αχ και να ξέραμε πόσο οι άνθρωποι διψούν γι' αγάπη! Αχ και να ξέραμε πόσα είναι έτοιμοι να κάνουν για να τους αγαπούν! Πίσω από μόχθο απίστευτο για πλούτο, για καταξίωση, για διασημότητα, για εξουσία, για θαυμασμό, πάντα μία, πάντα η ίδια ανάγκη, πάντα η ίδια ικετευτική φωνή:
«Αγαπήστε με!»
Ακόμη και αυτά τα παιδιά, που γεμίζουν κάθε φορά την τάξη του κατηχητικού σου, ένα είναι κυρίως εκείνο που τα παρακινεί να έρχονται: Η δίψα της αγάπης. Ακόμη κι εσύ, ο χρόνος που διαθέτεις, η διάθεση που δείχνεις, η ενέργεια που ξοδεύεις, όλα με ένα κίνητρο προσφέρονται: Να βρεις αγάπη.
Ακόμη κι εγώ, που τούτη την ώρα, από το υστέρημα του χρόνου μου, γράφω αυτές τις γραμμές, ένα ζητώ: Αγάπη!
Μα, θα αναρωτηθείς, τίποτε ανιδιοτελές δεν υπάρχει; Όλα, ένα δούναι και λαβείν;
Μην εξανίστασαι. Μην «αρπάζεσαι». Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει κάτι ανιδιοτελές, διότι είμαστε από τη φύση μας όντα εξαρτημένα. Η ύπαρξή μας, η επιβίωσή μας, η ευτυχία μας μόνον φαινομενικά είναι στα χέρια μας. Κατά βάθος, γνωρίζουμε καλά πως δυνάμεις έξω από τον έλεγχό μας, μας καθορίζουν. Αν, με αυτό που διαβάζεις, μια φωνή μέσα σου διαμαρτύρεται, λέγοντας πως αυτό είναι υποτιμητικό για τον άνθρωπο και πως σκοπός του καθενός μας πρέπει να είναι η αυτονομία του και η αυτοδυναμία του, να ξέρεις πως ξαναβρίσκεσαι στον κήπο της Εδέμ και ακούς τον Πειρασμό να σου ψιθυρίζει:
«Γίνε Θεός! Όλα τα μπορείς μόνος σου!»
Αυτάρκης είναι μόνον Εκείνος, ο Ένας και αληθινός Θεός. Και γι' αυτό τον λόγο είναι ο μόνος που μπορεί να αγαπάει αληθινά και απόλυτα ανιδιοτελώς. Είναι ο μόνος που μπορεί να χαρίζει αγάπη. Χωρίς Αυτόν, οι άνθρωποι παραμένουν διψασμένοι για αγάπη, αναζητώντας την ο ένας από τον άλλον. Κανείς όμως δεν την έχει. Απλώς ανακυκλώνεται η έλλειψη. Είναι σα να πληρώνεις για κάτι που αγοράζεις, επικαλούμενος το χρέος κάποιου άλλου προς εσένα.
Όσο θέλουμε να αγαπιόμαστε, τόσο θέλουμε και ν΄ αγαπάμε. Διψάμε για ανθρώπους, θα θέλαμε να κάναμε τα πάντα γι' αυτούς. Ίσως και να κάνουμε ήδη πολλά. Δεν μπορούμε όμως να ξεφύγουμε από την ανάγκη να ωφεληθούμε και εμείς σε κάτι. Αργά ή γρήγορα, αν βρούμε το θάρρος, διαπιστώνουμε πως πίσω και από την πιο μεγάλη θυσία, πάντα κάτι περιμένουμε, πάντα κάτι θα καταλήγει να θρέψει το διψασμένο για αγάπη «εγώ» μας. Αλλά και ο αποδέκτης της αγάπης μας, διψασμένος κι αυτός, πανικόβλητος από τη μοναξιά του, πονεμένος από τις πληγές του, πολλές φορές θα αρπάξει την προσφορά μας, αχόρταγα, άπληστα, με αγένεια, και θα χαθεί όταν δεν έχουμε να δώσουμε κάτι παραπάνω, ή όταν τολμήσουμε να γυρέψουμε κάτι κι εμείς.
Η φύση μας είναι να είμαστε αποδέκτες αγάπης. Και ο αποδέκτης, μια μόνο ελπίδα έχει για να είναι πλήρης: Τη σχέση του με την πηγή. Όποιος θέλει ν΄ αγαπά δεν έχει άλλο δρόμο, από το να τροφοδοτείται διαρκώς από τον Θεό της αγάπης. Χωρίς την αγάπη Του, όλα είναι μάταια. Όποιος φτάσει σε αυτό το συμπέρασμα, όχι επειδή ακούγεται ωραίο, αλλά επειδή βρήκε το θάρρος να κάνει τον απολογισμό της ζωής του, έχει φτάσει στο ψηλότερο σκαλοπάτι της ταπεινοφροσύνης.
Και ίσως, λέω ίσως, να είναι η ταπεινοφροσύνη το μόνο αληθινό ανθρώπινο κατόρθωμα, που περιμένει ο Θεός για να πλημμυρίσει και το τελευταίο μας κύτταρο με την αγάπη Του. Χωρίς αυτήν, την ταπεινοφροσύνη, όλα είναι τελειωμένα, άδεια, μάταια, θλιβερά. Είναι όπως τα λέει και ο Απόστολος Παύλος σήμερα: «Χαλκός ηχών και κύμβαλον αλαλάζον». Χωρίς Αυτόν «ουδέν ειμί», «ουδέν ωφελούμαι». Η σημερινή περικοπή είναι γνωστή και ως Ύμνος της Αγάπης. Νομίζω όμως πως θα' πρεπε να λέγεται «Ύμνος της αγάπης ΤΟΥ». Δώσε σε παρακαλώ λίγη προσοχή:
Οι περισσότεροι άνθρωποι θαυμάζουν αυτό το κείμενο ως κανόνα αληθινής αγάπης. Θα έλεγα, ως Νόμο της Αγάπης. Σε παρακαλώ όμως, προσπάθησε να εντοπίσεις μαζί μου έναν κίνδυνο: Όπως κάθε νόμος, έτσι και αυτός, δημιουργεί μόνον ενόχους. Αυτός ο κίνδυνος κάνει τον Παύλο να επαναλαμβάνει διαρκώς πως ο Νόμος, ο κάθε νόμος δεν μπορεί ποτέ να σώσει, διότι δεν μπορεί ποτέ να εφαρμοστεί απόλυτα («οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ», Γαλ. 2, 16) . 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου