Συννεφιασμένες μέρες...
Τα δάκρυα του Χριστού πέφτουν πάνω στην Ελλάδα,
χοντρές σταγόνες, λύπη πολλή.


Ανήσυχοι όλοι
σκουριασμένοι πνευματικά
Με το φόβο μέσα μας να αλυχτά
ατενίζουμε το βραχυπρόθεσμο
μα και το μακροπρόθεσμο μέλλον
με Αγωνία


Τα λυπημένα μάτια σου ψάχνω να βρω,
τα δακρυσμένα
αυτά που "τον Ιούλιο άνοιξαν μες στα σπλάχνα μου"
Και είναι ακόμα χειμώνας στην καρδιά μου
Ξερά κλαδιά, βοριάς δυνατός,
μοναξιά και κρύο
"Μακρινοί και κοντινοί Μητέρα και Πατέρα"
Βοηθήστε με, βοηθήστε μας
Συγχωρήστε με
Μα έχω αγωνία τόση


Άραγε θα ζήσω φέτος τούτη την άνοιξη;
Πότε ήρθε, πότε πέρασε και πότε χάθηκε;
Άραγε "θα ανθίσουν για εμάς φέτος οι κερασιές;"
Άραγε ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΩ;


Εναποθέτω όλες τις ελπίδες και την ψυχή μου στα χέρια Σου, Κύριε.