…και επί γης ειρήνη…

Η ζωή είναι
γι’ αυτούς
που έχουν
όρθια
την ψυχή τους,
όπως τα ιστία
του πλοίου.

Παπαδόπουλος Θεόφιλος, Δάσκαλος

Ακούνε, δέχονται όλο τον αέρα, όλες τις θύελλες, χωρίς να γονατίσουν, να παραλύσουν και να παραδοθούν στην απελπισία.

Η ευτυχία και η ηθική χαρά του ανθρώπου γεννιούνται μέσα στην ψυχή του. Μπορεί έξω να φυσά ο παγωμένος αέρας, που κατεβαίνει από τους χιονολόφους της ζωής, όμως μέσα στη χαρούμενη ψυχή του ανθρώπου ρίχνει τις ζεστές της ανταύγειες η αγάπη και η ευλογία.

Από μια τέτοια ψυχή, δυνατή, γεμάτη ηθική χαρά και ευγένεια, λείπουν πάντοτε οι σκοτεινές ψυχικές κατωτερότητες. Δεν αντέχουν μέσα στο φως της αγάπης και χάνονται. Κι οι ευγενικές ψυχές μοιάζουν τότε με φάτνη, σαν αυτή που γεννιέται ο Χριστός μας…

Τέτοιες είναι οι ψυχές των παιδιών  μας. Όσο χιόνι κι αν πέσει πάνω τους, μέσα τους έχουν ζέστη, ήμερη, ευλογία και ευδοκία. Και σαν δώρα έχουν οι ψυχές των παιδιών μας τα γλυκά όνειρα και τον ηθικό πόθο να αξιωθούν, να μεγαλώσουν, να προσφέρουν στην κοινωνία και να δεχτούν απ’ αυτή τα μεγάλα δώρα  της προόδου.….τότε συγκλίνουν οι ουρανοί, σταματά ο παγωμένος αέρας και κατεβαίνουν στην ψυχή των παιδιών μας οι άγγελοι.

Τους ακούμε καθώς ψάλλουν: «….και επί γης ειρήνη…».

Πηγή
Από τη σελίδα της Συνοδοιπορίας, http://www.synodoiporia.gr/